O fotógrafo de Soutelo

Terra de artistas a de Soutelo de Montes, desde logo que si.  Aínda que nun blog coma este, adicado á música, un agardaría máis atopar un post sobre Avelino Cachafeiro, o gaiteiro de Soutelo, nesta ocasión e, dentro da serie Espellos, vouvos falar un pouco de Virxilio Vieitez (1930-2008), o que alguén cualificou coma o Elliot Erwitt galego.

Superada entón a proba da comparación cun estranxeiro ilustre, xa ninguén dubida do valor da obra do que durante moitos anos foi o fotógrafo das xentes de Terra de Montes (Cerdedo, Avión, Forcarei…).  Nelas un asiste á realidade dun país que xa non é e  que foi maxistralmente retratado e documentado por un neorrealista sen querer, (se a humildade de Virxilio lle impedía ter unha intencionalidade artística desde o punto de vista intelectual, o que non deixa de ser outro aburrido tópico dos que soen atribuirse aos heroes da cultura popular).

Para os que gostades de completa-la paisaxe: premendo no cartel podedes acceder a Contactos, o documental que sobre Virxilio Vieitez filmou Marcos del Pino no 2006.

 

A voltas coa identidade

Flocos TV, o cineclube na web do audiovisual galego, estase a converter dun tempo a esta parte na miña canle favorita, nunha maneira de consumir a imaxe que un procura que sexa o máis autónoma posible.

De alí veño de ver Quen son? documental de Eloy Lozano estreado no 2008, no que durante case hora e media constrúese o mosaico da realidade real, inventada ou suxerida dun país, o noso. Encantoume por que o mosaico está feito das palabras da xente, e a través delas exprésase a nosa identidade como problema, oportunidade, incógnita…como moitas outras identidades, é certo, mais ao final, entre pulsións telúricas e das outras, o que permanece é a néboa de sermos un país en proceso de disolución no que queda todo por facer.

Para ver e sumar cada un as súas teselas.

 

Espellos #6

A guerra dos avós é unha xoia de documental que narra o comezo da guerra civil española en Moaña. Non hai nada como ver a historia en pequeno para comprender a historia dos grandes feitos, nin nada como saber dos que noutro tempo ben poderiamos ter sido nós mesmos. Parabéns ao seu realizador, Óscar Galansky, e a todo o equipo que o fixo posible.  Para exercitar o imprescindible músculo da memoria.