Unha conversa con Philip R. Newell

Hoxe foi un deses días especiais, deses días raros nos que os mitos toman corpo a través da voz dalguén que sabe, que os tratou e que os trata de xeito cotián, pois en realidade é un deles. Hoxe foi o día de Philip R. Newell, o enxeñeiro, técnico de son e deseñador de estudios de gravación, mais tamén  piloto de hidroavións e aventurerio de alma profundamente artística.

Na hora e media escasa que tivemos desfilaron Queen, Led Zeppelin, Mike Oldfield, Virgin records, os Yamaha NS10, Stravinsky, Prokofiev, Rachmaninov, Handel, Maurice Ravel, Mussorgsky, Shostakovich, a loudness war e a psicoacústica, os cambios na función social da música provocados pola revolución dixital, a crise tremenda da industria discográfica e a esencia mesma da arte do rexistro sonoro.

Mágoa de ter tan pouco tempo, mais queda o feito de que o de hoxe non foi máis cunha primeira toma de contacto.  Mr. Newell está a punto de participar nun proxecto didáctico que presentaremos en breve no IES As Barxas.  A música é importante.  No Doubt!

 

Count on me lip dub

Neste curso comezamos no IES As Barxas coas seccións bilingües.  A min, desde que comezara con elas no IES As Bizocas, creo que no 2006, sempre me pareceu interesante participar nun proxecto que ten por obxectivo a aprendizaxe das linguas extranxeiras nun contexto non estrictamente lingüístico, no meu caso coa materia de música en inglés.

Co grupo bilingüe de 2º da ESO tiven como proxecto principal do primeiro trimestre facer un lip dub, unha actividade da que teño falado en moitas ocasións neste mesmo blog e que sempre é recomendable; motivante como poucas, supón un exercizo de coordinación, de traballo en grupo e de interpretación que moi poucas veces teñen os chavales a oportunidade de levar adiante. Así que a seguir teimando.

Para facer o lip dub da canción Count on me, de Bruno Mars, partimos dos intereses do alumnado propoñendo que eles mesmos suxiriran cal era a canción coa que querían traballar.  Os únicos límites estaban na lingua, tiña que ser en inglés polas propias características do grupo, a letra (somos un centro educativo…) e que fora factible, o lip dub é literalmente dobraxe de beizos, hai que cantar para cravar o playback (e insisto niso porque abondan exemplos na rede de videos que se chaman lip dub sen ser tales), e iso é complicado se queres empregar por exemplo un rap ultra rápido.

Cando tivemos a canción, o que, tiñamos que procurar o como e os chavales tiveron que presentar como exercizo de clase un storyboard, no que se describise mediante texto e debuxo toda a acción, mentras que coa miña compañeira de inglés Palmira Calvar traballaban o vocabulario, a pronuncia…  Ao final decidimos facer algo sinxelo e complicado ao mesmo tempo.  Como era para o primeiro trimestre, na época de peor tempo do curso, tiñamos que prantexalo nun espazo cuberto e a mesma aula é sempre o máis cómodo.  Pero que facer na aula?  Procurando inspiración na rede atopei esta marabilla:

Impresionante mais complicado, non?  Para ver de intentar facelo fun directo á aula de plástica a preguntarlle á miña compañeira do AudioVisual As Barxas, Luz Beloso, se sabía como podía dividir o plano xeral e claro que o sabía, andivemos fedellando un chisco no Final Cut e xa o que quedaba era poñerse a traballar.  Reducimos os oito planos do video de Fredasterical a catro e aportamos como novedade que entre os nosos podería establecerse algún tipo de acción de cando en vez.

Aquí tedes o resultado, estes chavales das Barxas son uns artistasos!